De Geest en Israël

De Heilige Geest verlangt naar het einde van de ballingschap

Hebben de gebeden van Israël, Gods wegen met zijn volk en de Heilige Geest wat met elkaar te maken?

Bovenstaande titel vormde ook de titel van de lezing die ik hield op de Israël-conferentie van het Evangelisch Werkverband op 3 november 2017. De titel verbindt de Heilige Geest met Israël. Onlangs is deze lezing gepubliceerd in het blad TijdSchrift van Studiehuis Reshiet.

Vaak lijkt het alsof de verlangens van de Geest zelf en het verlangen van mensen naar de Heilige Geest vooral in een universeel kader staan. ‘De Geest op alle vlees’, ‘de Geest die de wereld wil bereiken’, ‘de Geest die de vernieuwing van de wereldkerk op het oog heeft’. Vaak lijkt het alsof deze universele gerichtheid van de Geest geen verbinding (meer) heeft met dat ene en bijzondere volk Israël. Althans zo kan het lijken onder ons. We hebben christenen die verlangen naar de Geest en christenen die ‘iets hebben met’ Israël. Soms lijken het wel persoonlijke voorkeuren. Alsof de Heilige Geest niets te maken heeft met Gods volk Israel. Alsof Pinksteren los staat van Gods plannen met Israël. Alsof de setting van Handelingen 2 (in Jeruzalem komt de Geest 50 dagen na Pesach op de Joodse volgelingen van Jezus …) er niet toe doet! Alsof deze foto van bidders bij de Westelijke muur niets te maken heeft met het evangelie van Jezus Christus. Alsof de Geest en de gebeden van geheel Israël door de eeuwen heen totaal los staan van elkaar!

De Geest en Israël. Wat zijn dan de verbanden tussen de Geest en Gods wegen met Israël? En hoe zouden zowel de Geest als Gods bemoeienissen met zijn volk samen hun plaats in ons denken, onze prediking en bedieningen moeten hebben? Vanwege deze vragen werd bovengenoemde conferentie georganiseerd. De lezing die ik daar hield is hier te downloaden.